szafy już nie mam, ale za to mam drzwi

Zawsze miałem silną potrzebę własnej zamkniętej przestrzeni, a tu fundusz remontowy się wyczerpał na sam koniec i nie kupiliśmy drzwi do mojego szacownego gabinetu. Ech, gdybyż liczba wejść na tego bloga i kliknięć w reklamy (no właśnie - kliknijcie coś, możecie potem zamknąć, nie czytając) była równa liczbie wejść do pomieszczenia, z którego piszę... Dziś miarka się przebrała - żonka przychodziła tyle razy, a z kuchni dobiegały takie hałasy, że sam sobie odpowiednie wejście stworzyłem. I wiecie co? Mam pewne uczucie domknięcia, gdy czuję za plecami zamknięte drzwi.

 

Jak nie pomoże, to sobie jeszcze tabliczkę powieszę: 

"Nie włazić z byle powodu, tu, k...a, nie Narnia!"